Floating drawings
One owner, three different spaces. Two offices and a small apartment, negotiate with symbolic and spatial interventions the relationship between man and the sea. The offices on the first level embody a sense of the sea, having a blue backround, with wooden tables “floating” like rafts. The balance between stable and non stable is intensified. The idea behind the design of the offices on the second floor was the power of the sea. Shipping, spreading and distributing and also water’s natural qualities, reflection, transparency and glossiness.
Τρεις διαφορετικοί χώροι για μία ιδιοκτήτρια-δύο γραφειακοί και μία μικρή κατοικία, διαπραγματεύονται με ξεχωριστές συμβολικές και χωρικές επεμβάσεις την σχέση του ανθρώπου με τη θάλασσα.
Ο πρώτος όροφος γραφείων διαπραγματεύεται την αίσθηση της θάλασσας. Σχεδιάστηκε πάνω σε ένα μπλε βαθύ φόντο, με τα ξύλινα γραφεία να επιπλέουν διακριτικά σαν σχεδίες εντείνοντας την αίσθηση της ταλάντευσης μεταξύ σταθερού και μη σταθερού εδάφους.
Το φως είναι διάχυτο σαν το φως του ήλιου, δυνατό και αδιάκριτο, προσθέτοντας στο λευκό μεγαλύτερη ένταση και αναδεικνύοντας ακόμα περισσότερο το βαθύ μπλε δάπεδο.
Ο δεύτερος όροφος γραφείων διαπραγματεύεται τη δύναμη της θάλασσας τόσο από την επιχειρηματική της διάσταση, ναυτιλία, εξάπλωση, όσο και τις φυσικές ιδιότητες του νερού της θάλασσας, άνωση, αντανάκλαση, διαφάνεια, στιλπνότητα.
Τα πλοία μέσω της αντανάκλασης πολλαπλασιάζονται και η αίσθηση της κυριαρχίας μεγαλώνει. Στο τραπέζι του συμβουλίου η στεριά γίνεται διάφανη και την σκυτάλη παίρνει η θάλασσα. Οι ψευδοροφές επιπλέουν μαζί με τα έπιπλα σε μία προσπάθεια να προσδιοριστεί όχι η ελαφρότητα αλλά η δύναμη της άνωσης που τα ανεβάζει. Ο διαχωρισμός του χώρου υποδοχής με τους επιμέρους γραφειακούς χώρους επιτυγχάνεται με μία ενιαία γυάλινη επιφάνεια που καμπυλώνει ελαφρά, αποτυπώνοντας έτσι την αίσθηση της θάλασσας όταν
η επιφάνειά της είναι τελείως αρυτίδωτη από κύματα. Στο γραφείο της διεύθυνσης πάτωμα και στηθαίο επενδύονται με ξύλο, ένα υλικό που επιπλέει και είναι συγχρόνως συνδεδεμένο με τη ναυτιλία, τονίζοντας έτσι την αίσθηση της προστασίας και της ασφάλειας.
Η κατοικία στον τελευταίο όροφο δημιουργήθηκε με στόχο να προσδιορίσει την έννοια του ταξιδιού. Ένας χώρος που προσπαθεί να σαλπάρει αλλά ταυτόχρονα και να καλύψει τα απαραίτητα, μία χωρική βαλίτσα με θήκες για τα πάντα, ανοικτή προς το λιμάνι. Ενσωματώνει διττές και πολλαπλές χρήσεις σε έπιπλα και ειδικές κατασκευές, κρύβει εκπλήξεις, απροσδόκητα, αυταπάτες. Ο εξωτερικός της χώρος απλώνεται σαν κατάστρωμα, με μία τάση φυγής, σαν να κινείται, να ταξιδεύει μαζί με τον ιδιοκτήτη. Ακόμα και το ξύλο που έχει χρησιμοποιηθεί, μέσα και έξω, ζει, αναπνέει, σκουραίνει και αλλάζει καθώς το κτυπούν η θάλασσα και ο ήλιος.
Featured
